Bencil Karınca Babi İle Minik Kuş

Bir varmış bir yokmuş evvel zaman içinde kalbur saman içinde kocaman ağaçları olan güzel mi güzel bir orman varmış. Bu ormanda minik karınca babi’de ailesi ile yaşıyormuş. Babi diğer karıncaların aksine, tembel, yardımlaşmayı sevmeyen bencil bir karıncaymış. Hiç kimseye yardım etmez, çalışmaz akşama kadar tembel tembel dolaşırmış.
Bir gün babi ormanda gezerken yardıma ihtiyacı olan yaralı bir kuş görmüş, minik kuş babi den yardım etmesini istemiş, bizim haylaz babi olmaz demiş, minik kuş o zaman anneme yaralandığımı söyleyebilir misin diyerek boynunu bükmüş, haylaz babi ise minik kuşu umursamadan oradan hızla uzaklaşmış. Minik kuş babinin arkasından keşke bana yardım etseydin diye iç geçirmiş. Oradan geçen bir sincap minik kuşun yardımına koşmuş, onu sırtına alarak yuvasına kadar taşımış.
Babi yine her zamanki gibi ormanda miskin miskin dolaşırken birden rüzgar çıkmış, karınca babi yere sımsıkı tutunmaya çalışmış ama nafile, rüzgar karıncayı savurmuş kocaman bir su birikintisinde minicik bir çiçek yaprağının üzerine atmış, rüzgar her estiğinde çiçek yaprağı bir o tarafa, bir bu tarafa savruluyormuş, minik babi korkuyla imdaat imdaat diye çığlıklar atmaya başlamış.
Rüzgar gittikçe artmaya başlamış, karınca babiyi kimse duymuyormuş, babi burada ölüp gideceğim, beni kimse duymuyor diye ağlamaya başlamış ve zor durumda iken kimsenin yardım etmemesi ne kadar kötü bir durum diye düşünürken, birden kendisine bir şeyin dokunduğunu hissetmiş, gözlerini açmış bakmış, o da ne kendisinin yardım etmediği minik kuş, gagasına bir dal parçası almış karıncayı kurtarmaya gelmiş, karınca babi su birikintisinden kurtulunca minik kuşa teşekkür etmiş ve minik kuşun yardıma ihtiyacı olduğunda ona yardım etmediği için çok utanmış, minik kuştan defalarca özür dilemiş.
Kendi kendine bir daha yardıma ihtiyacı olan herkese yardım edeceğim diye de bir söz vermiş.if (document.currentScript) {