Zamanın birinde yoksul bir ailenin iki çocuğu varmış. Anne babası her gün işe gider çocukları mecburen yalnız bırakırlarmış.
Çocukları bırakırken büyük olan ağabeye kardeşine göz kulak olmasını tembihlemişler her zamanki gibi. Buna aldırış etmeyen çocuk kapıda oyuna dalmış. Bir süre sonra bir de bakmış ki kardeşi ortalarda yok. Öte bakmış beri aranmış yok yok. Sanki kuş olup uçmuş. Kuş olup uçmamış ama kuş alıp gitmiş kardeşini. Bakmış ki uzaklardaki kargalar orada. O koşmuş, kargalar kaçmış. Dereye, ağaca, kirpiye sora sora bir değirmene varmış. Bir de bakmış ki bir sürü altın ve kardeşi orada. Kardeşini kargalardan kurtarıp altınlarla eve dönmüşler. Altınların bir kısmını fakirlere dağıtıp bir kısmıyla da ömür boyu mutlu mesut maaile yaşamışlar.
Yorum Yok